आजकाल सर्वच पालक मुलांवर त्यांची आवड शारीरिक, बौद्धिक क्षमता समजून न घेता आपले मत व इच्छा मुलांवर लादतात . त्यामुळे मुलांवर अनावश्यक दडपण येते हुषार असूनही योग्य क्षेत्र आवड लक्षात न घेता निवडल गेल्यास अपयश येवून मुलांच करीयर सुरू होण्याआधीच संपत. म्हणून आपल्या मुलांच्या आवडी निवडी वेळीच लक्षात घ्या.त्यांची बौद्धिक व शारिरीक क्षमता लक्षात घेऊनच करीअर क्षेत्राची निवड करा.
याबाबत अविनाश धर्माधिकारी सरांनी एका उदाहरणासह खूप छान माहिती सांगितली.थोडक्यात कथानक याप्रमाणे आहे.तीन मित्र असतात.तिघही प्रायमरी पासून हायस्कुल पर्यंत शिक्षण एकत्रच असतात. तिन्ही भिन्न स्वभावाचे पण मैत्री मात्र अतुट असते.त्यापैकी अभ्यासात खूप हुषार,दुसरा त्यापेक्षा थोडा डावा,तर तिसरा अगदीच साधारन.पण जो साधारण असतो तो इतर बाबतीत म्हणजे संगठण कौशल्य,वेळ पडली तर कोणाशी दोन हात करायची तयारी ,असा असतो.वेळप्रसंगी आपल्या दोनमित्रांना कोणी त्रास दिल्यास त्यांच्या वाटेल ते करायची तयारी ,अशी ही मैत्री.दुसरा जो सर्वसाधारण असतो तो या दोघांकडे असलेल्या गुणवत्तेनुसार त्याची मदत घेणार व त्याच्या क्षमतेनुसार त्यांना मदत करणार.जो सर्वात हुषार असतो तो या दोघांना अभ्यासात मदत करतो.
कालांतराने जो अगदी साधारण असतो तो 12नंतर शिक्षण सोडतो,जो हुषार असतो तो इंजीनियर होतो,तर सर्वसाधारण असतो बी.ए.नंतर स्पर्धा परीक्षेची तयारी करतो.
काही अवधी लोटल्यानंतर हुषार इंजिनिअर होवून बांधकाम खात्यात नोकरीस लागतो.दुसरा स्पर्धा परीक्षा पास होवुन कलेक्टर हो तो व त्याच जिल्ह्यात बदली होऊन येतो जेथे त्याचा मित्र इंजिनिअर असतो.आणि तिसरा राजकारणत संघटन कौशल्याच्या जोरावर मंत्री होतो वत्याच जिल्याचा पालकमंत्री होतो.म्हणजे सर्वांत हुषार इंजिनिअर, सर्वसाधारण असतो तो कलेक्टर आणि अगदीच अभ्यासात साधारण तो मंत्री.म्हणून फक्त पुस्तकी गुणवत्ताच महत्वाची नसते तर आपल्या आवडीच्या क्षेत्रात काम करायला मिळाले तर त्या त्या क्षेत्रात ते सर्वोच्च शिखर गाठू शकतात म्हणूनच मुलांच्या आवडीनूसार व क्षमतेनुसार त्यांचे क्षेत्र निवडू द्या,बघा यश त्यांच्या पायाशी असेल..
गोपालदा पाटील
